Hun: Meşhur Türk Kavmi

DEDE-KORKUT OGUZNAMELERİ'nin Değeri F.Kırzıoğlu 926
Hunbal: Kelimesinin aslı Hunbala olup Kunbak ve Kunbi kelimeleri gibi Kun(Hun) reisi anlamına gelir.

   Hunbaloğulları Koman Türklerindendir. Kıpçak, Kun ve Kumanlara gelince, bunlar Avrupa'da Uz Tarla aynı zamanda zuhur ediyorlar. Rus tarihçileri onların Erdil havzasında görünüp şimdiki Ukrayna içlerine doğru yayıldığını(l 030-1 049) yılları arasında kayıtlara geçmiştir. 1078'den sonra(Uz=Oğuz) lar bu Kıpçak zümrelerine karışıp gitmişlerdir. Kıpçak, Kanglı, Kimak ve Kun geniş manasıyla Kıpçak zümrelerinin ayrı şubelerindendir. Kun ile Kuman(Koman) da Türk ile Türkmen gibi aynı kavmi .srnin "man" edatıyla ayrılmış iki şubesini gösterse gerektir. Bizanslar Koman ismini, Ruslar da Polavtzi (yani "sanşınlar") .ıdını tekmil kipçaklar için kullanıyordur.

Milartan evvel 1118-1093 tarihlerinde Of kazası Koman -:-ürklerinin yurdu bulunuyordu. O devirde Koman Türklerinin bir ·.:smı Sinop'tan Batuma kadar Karadeniz'in yalı taraflarına erleşmişlerdi, Hunları (Ofşin) ünvaniyle meşhur olup hükümet -'::rkezleri Of şehri idi.

Trabzon 'un doğusunda Çaykara küçük ilçe
Meşhurdur ormanları, dalı budağı küilçe
Tepelerle çevrili bir kuyudur şekilce,
iki dere arası dört yarımdan su akar.

ikidir bucakları, otuzsekiz köyü var,
Bu köylerden bir çoğu elektriği suyu var,
Odun kırmak tehlike ormanıarda ayı var,
Kışın ininde uyur findık zamanı çıkar.

Çok daracık bir yerdir ilçe nüfusu azdır,
Coşkundur dereleri esnaf/arı kurnardır.
Çalışır alır para iş yok demesi nardır.
Birkaç kahve ısmarlar derken müşteri çıkar.

Haftası salı günü çarsi tümüyle dolar,
Yer karası görülmez tıkanır bütün yollar,
İş biner rekabete. ucuza gider mallar.
Değerine saımazsa kasabın eti kokar.

Köylerde birçok ev boş, vardır gurbetçileri.
Kimse değil kedersiz gariptir nice/eri.
Koro halinde başlar çakallar geceleri,
Zararlı hayvanlann sesi dünyayı yıkar.

Evleri ahşapıandır, birçok yerler ormandır.
Burda geçinmek alem hayatımız romandır.
Yazmaya aciz kalem halimiz elamandır.
Kimi gurbet telaşı kimide göçmen çıkar.

Rampa rampa tarlalar, toprakları verimsiz.
Mısır yapsan domuz yer, çay dikersen
Sürümsüz Çalışırsın boş yere. sene geçer urünsüz:
Fındığa güvenilmez, don yapar tümün yıkar.

Çayır kesme k ağır iş, ot kesilir alınmaz.
Erkekler yaban elde, yevmiyeci bulunmaz .
Bir gelirin olmazsa, bu yerlerde durulmaz,
Fakirlik illetinden, herkes kaçmaya bakar.

Çaykara 'da kalanlar kimi boş kimi memur,
Kadınlar geçiriyar zorluk dolu bir ömür,
Otla odun taşırlar yolları balçık çamur,
Çaykara da kadınlar horoz ötmeden kalkar.

Hep geçim sıkıntısı dertlerimiz bellidir,
Görmeye değer yani yaylaları güzeldir,
Bu yaylalar içinde Sultanmurat ozeldir,
Bir cennet bahçesidir arda şehitler yatar.

Adım Aşık Mustafa köylüyüm buralıyım,
Gerçekler inkar olmaz ben de Çaykaralıyım.
Çok gurbetler yaşadım bağrımdan yaraltyım,
Ah Çaykaram Çaykaram gözlerimden yaş akar.

   Halk Şairi Mustafa BAL

    HUMBALOĞLU - Bal

 -------------- Devamı - İBRAHİMPAŞA OĞULLARI ..... (Yilmaz) ......